گل گل‌بو‌ی شد چون گل شکفته

چو سروی در زر و گوهر گرفته

ز باغی سر به‌سر آفت گرفته

به باغی سر به‌سر خرم شکفته

درود از من بدان یاقوت سفته

که دارد سی گهر در وی نهفته

درود از من بدان ماه دو هفته

که دارد ماه بخت من گرفته

درود از من بدان باغ شکفته

که دارد خانهٔ صبرم کشفته

درود از من بدان ماه دو هفته

که دارد مر مرا بیهوش و تفته

گلی به یا گلستانی شکفته

گلش نیکوتر از ماه دو هفته

بهار خاک را بینم شکفته

زمین را در گل و دیبا گرفته

به پیکر نغز چون ماه دو هفته

به مه بر، لاله و سوسن شکفته

منم مهمانت ای ماه دو هفته

به دو هفته دو ماهه راه رفته

بماند آن راز در گیتی نهفته

نیامد باد بر شاخ شکفته

سه روز این راز ماند از وی نهفته

تمامی کار رامین شد شکفته

به پایت دیدهٔ من خاک رُفته

تو بیچاره به زیر خاک خفته

بعارض هست چون ماه دو هفته

بگرد او گل سوری شکفته

دو زاغ اندر دو سوی ماه خفته

گلی هر یک بچنگ اندر گرفته

دهان چون حلقه مرجان سفته

[...]

در آبی نرگسی دیدم شکفته

چو آبی خفته وز او آب، خفته

ملک چون گل شدی هر دم شکفته

از آن لعلِ نسفته لعل‌سفته

به یکجا هر دو چون طاوس خفته

که الحق خوش بود طاوس جفته

دگر ره گفت با خاطر نهفته

که هست این مهربان شب‌ها نخفته

چو هفته بگذرد‌، ماه دو‌هفته

شود در باغ من چون گل شکفته

بمطبخ بود مأواگه گرفته

نبودی گوشتی از وی نهفته