اگر جانم نگیرد رنج و دردم

ز درد عاشقی دیوانه گردم

بر او بنشینم و صحرا نوردم

شبانگه سوی خدمت باز گردم

بهاری یافتم زو بر نخوردم

فراتی دیدم و لب تر نکردم

به گرمی گفت کآری شرط کردم

و گر زین شرط برگردم نه مَردَم

به زاری گفت که‌آوخ رنج بُردَم

ندیده راحتی در رنج مُردَم

به فتوای کژی آبی نخوردم

برون از راستی کاری نکردم

نه پی در جستجوی کس فشردم

نه جز روی تو کس را سجده بردم

خیالت پیشوای خواب و خوَردم

غبارت توتیای چشم دَردم

پشیمانم ز هر بادی که خوردم

گرفتارم به هر غدری که کردم

به هر چشمه که آبی تازه خوردم

به شکر شه دعایی تازه کردم

سخن را بر سعادت ختم کردم

ورق کاینجا رساندم در نوردم

که چون این را اجابت می‌نکردم

بسی دیدم بلا و سنگ خوردم

منم آن زن که در دین ره سپردم

نگشتم کشته از سنگ و نه مُردم

بخون دل یکی پیه آبه کردم

درین دم کآمدم بیرون بخوردم

اگر چه من گناه آلود مردم

ز فضلت بر گناهان سود کردم

کنون از نیک بختانش شمردم

ز لوح اشقیا نامش ستردم

چنین گفت او کزان شیوه بدردم

کفارت می‌کنم آنرا که کردم

برابر گر نیم با تو که خُردم

برابر گردم آن ساعت که مردم

چنین گفت او که بر اسلام مُردم

که چندین سال چندین رنج بردم

نخواهم این بَدَل من توبه کردم

دگر هرگز بگرد این نگردم