نه در دستش همین شق قمر بود

به هر انگشت از اینش سد هنر بود

میان روز و شب فرق آنقدر بود

که هر سیاره خورشید دگر بود

هنوز آثار گرمی با شرر بود

کز آن در مجلس شیرین خبر بود

دل شیرین که مرغی بسته پر بود

پرش ساعت به ساعت خسته تر بود

اگر چه ظاهرا صورت دگر بود

ولی پنهان نوایی بیشتر بود

کسی را کاندر آنجا دیده در بود

سراسر دشت و صحرا در نظر بود

که اندر طالعم کاش آن هنر بود

که آهم را در آن دل این اثر بود

وصال او دمی یا بیشتر بود

وز آن یک دم نصیبش یک نظر بود

مگرنه دیگران را این هنر بود

که هر دم آبروشان بیشتر بود

ز مژگانت که زخمش بر جگر بود

به وصف ازبخت من بر گشته تر بود

دلش را گوئی از جائی خبر بود

که هر کس بود ازو خوشحال تر بود

ولی او از دوعالم بیخبر بود

به جانش شوق آتش کارگر بود

هوا در شعله از بس کارگر بود

پر پروانه از گل تازه تر بود

رسید از حضرت سیفا کتابی

کتابی نه که بحری پرگهر بود

کتابی نه که پر ماه آسمانی

که در وی هر شکن کق قمر بود

پی عرض رموز آشنایی

[...]

فغان اندر دهان نوحه گر بود

که در کوی خموشانش گذر بود

اگر جنگل و گر کوه و کمر بود

برفتن شاهزاده گرم تر بود

قضا را کوشش از ما بیشتر بود

تمام راه با ما همسفر بود

به نظاره چنان ذوق نظر بود

که حیرت بر خیال یکدگر بود

مرا و رام را، جسرت پدر بود

به دولت بر سرما تاجِ سر بود

هزاران دیوکان همراه خر بود

شمار از چارده شان بیشر بود