بود بدنه از آن نفسی کنایت

که کرد از سیر منزلها حکایت

بود جذبه اگر پرسی عنایت

کر رهرو را رساند بر نهایت

ز اول انبیا را تا نهایت

بعیسی ختم شد دور ولایت

دگر مهدی است خاتم در ولایت

بدین احمد صاحب هدایت

نماید ختم بر وی از عنایت

جناب حق کمالات ولایت

که باشد ضو و تابش را بغایت

از آنرو در مثل باشد نهایت

رسد علم و عمل آنجا بغایت

ز سیر کل بود آنجا نهایت

دوئی چون مرتفع شد بر نهایت

بود در عین اوادنی ولایت

گر این حالت رسد باری بغایت

که هست آن بعد و حرمانرا نهایت

پس او آرد تذلل در ولایت

ادای حق عظمت را بغایت

کند حفظ خدائی ز او سرایت

بهر کس باشد او را در حمایت

نباشد هستی حق را نهایت

نه اول هست بودش را نه غایت

غراب از جسم کلی شد کنایت

بعید از عالم قدس او بغایت

بود خود این صدا جز آن صدایت

که بر گوش آید آن بیمدعایت

غشاوه هست باری از صدایت

نه بر گوش آنکه آید از قفایت

قدم باشد اگر دانی کنایت

ز جسم و صورت انسان نهایت

رسد تا آنکه سیرش بر نهایت

بمقداریکه بودش در بدایت

رسد در هر قدم فیض هدایت

کند ره طی بامید عنایت

فیوض اوست انوار هدایت

بخلق از وی کند دایم سرایت

نگردد حاصل از وی مدعایت

به پیچد نکبتش بر دست و پایت