اگرچه دیدم از هجرت زیانها

برون کردم به وصلت از دل آنها

به نام چاشنی بخش زبانها

حلاوت سنج معنی در بیانها

تعالی الله چه قالب اصل جانها

دوان درسایهٔ لطفش روانها

نهانی صحبت جانها به جانها

عجب مهریست محکم بر دهانها

شنید ستیم رازی از زبان‌ها

که واگویش به شه دارد زیان‌ها

ز آبش تازه می گردد روانها

از آن جاریست نامش بر زبانها

به وقت بیضه دادن، ماکیانها

نشابورک نمایند از فغانها

دعای ما بس است از بهر آنها

ولیکن بر نیارم از زبانها

به لب آمد از این اندیشه جانها

جدا خواهیم شد از خان و مانها

ز دیگر سوی بقالان دکانها

مزین کرده بهر میهمانها

خراب پشت و رویش خان و مانها

کباب مغز او دستار خوانها

خراب مقدم او خان و مانها

گل افتاده به چشم تابدانها

همه شب باز درهای دکان ها

ز دزد ایمن متاع کاروان ها

بود وصف آنکه آید در بیان‌ها

نگنجد حد بی حد در زبان‌ها

نگنجد در زمین ها و اسمانها

بدل گنجد که فردست از مکانها

کشد صف گر زمینها و اسمانها

بصدر انسان بود در ساقه آنها

زهر سر باز در وحدت دهانها

انا الله الا حد ورد زبانها

قلندر جره باز سمانها

به بال او سبک گردد گرانها

فضای نیلگون نخچیر کاهش

نمی گردد به گردشیانها