بلی هست آزموده در نشان‌ها

که هر کش دل جهد بیند زیان‌ها

در آن ساعت که باشد نَشْوِ جان‌ها

گل تسبیح روید بر زبان‌ها

به دور افتادگان از خان و مان‌ها

به واپس‌ماندگان از کاروان‌ها

نهاده توده توده بر کرانها

ز یاقوت و زمرد نقل دانها

ز تو گر باز پرسند آن نشان‌ها

نیاری هیچ حرفی یاد از آنها

دگر ره باز پرسیدش که جان‌ها

چگونه بر پرند از آشیان‌ها

ز نامش پُر شکر شد کام جانها

زیادش پر گهر تیغ زبانها

چو نور دیده باشد آسمان‌ها

نباشد چون چنین‌ها آنچنان‌ها

چو در خونابه می‌گردند جانها

چه برخیزد ز بوده استخوانها

بخواند بلبل از گل داستانها

ولی مرغان شناسند آن زبانها

ز نامش پر شکر شد کام جانها

زیادش پرگهر تیغ زبانها

به گل گفت ای چراغ بوستان‌ها

فروغ ماه رویت شمع جان‌ها

زهی توحید ما با جان جانها

زهی معنی دو صد شرح و بیانها

توئی ماه و توئی خورشید جانها

که پیدا میکنی سرّ نهانها

نگفتند این چنین شرح و بیانها

کجا یابد چنین اسرار جانها

ز زیر عشق در آفاق جانها

زند اوداستانها در بیانها

همه غوغای من بگرفت جانها

نمودم فتنهها اندر جهانها

منم اللّه و اندر هر زبانها

کنم در وصف خودشرح و بیانها

نه چندانست گفتن در زبانها

که بتوان یافت کلّی در بیانها

دم من هست جان جمله جانها

که میگوید دمادم این بیانها