زهر شیئی که بینی او هویداست

و زان آیت بدون لفظ گویاست

که گفت از بهر آیت ظهر و بطنی است

بدون حد و مطلع حرف هم نیست

قضا را ور شود کار یکی راست

بخرج او دهی کز همت ماست

نه تنها توبه‌ات از سیئات است

که هم از هر چیز حتی از وجود است

که آن خود مختلف هم بر صورهاست

صورهای حروف این نیز پیداست

و گر زین امتحان نائی برون راست

مشو ایمن که رأس بخل برجاست

عطای او بمحض خود نمائی است

دگر مشعر بر اخلاص و ریانیست

خفایائی که واجب کشف آنهاست

نمایند آشکارا وین هویداست

حجاب کثرت از وحدت چه برخاست

نهایت این سفر را در تقاضاست

خود این دون و علو هم وصف نسبی است

و گرنه با وجودش هستییی نیست

چه باشد نورالانوار این هویداست

بود ذاتی که اسماء را مسماست

خود او موجود بر هستی اسماست

که موجود آن بهستی مسمی است

دگر واحد که اسماء را مدارا است

هم اسم ذات بر این اعتبار است

وراءاللبس عین حق تعالی است

که در جمع الاحد در عین اخفاست

تووصل آنوحدتی دان کو حقیقی است

بسویش انفصالی مطلقا نیست

هم آن تعبیر بر احصای اسماست

که محصی را تحقق زان بمعناست

چو کثرت فاصله اندر تقاضاست

ز بهر و صل وحدت وین هویداست

سه قسم ایدون ولایت نزد داناست

خود آن صغری و هم کبری و علیاست

لطیفه این ولایت خود ز موسی است

مشاهد موسوی المشرب اینجاست

ولیکن بالتبع یعنی که ظلی است

بدون نور ظل بر جای خود نیست