کند چون ساز پیغمبرنوازی

مقام صوت او گردد حجازی

رهی در غایت نیرنگ‌سازی

که با پیچیدگی دارد درازی

بلند اختر ز سروش، سرفرازی

مدار سنبلش بر نافه‌سازی

به هم سرکرده گل‌ها عشق‌بازی

به بلبل داده خط بی‌نیازی

شهنشاه حقیقی و مجازی

شهاب‌الدین محمدشاه غازی

نیاز خودکنی در بی نیازی

به خود نازی اگر بر خویش نازی

چه داند او طریق رزمسازی

که طفل است و نداند غیر بازی

شکسته قبضه اش در ترکتازی

کمان خس چو طفلان را به بازی

چو دست عشق زلفش از درازی

به پا می کرد با خلخال بازی

چو دید از رام زین سان ترکتازی

صنم هم شد دلیر بوسه بازی

مکن بر گور و آهو ترکتازی

به جان دیگران تا چند بازی؟

به خود گفتم به طالع چون نسازی

که با خورشید کردی پنجه بازی

چو دید آن حیله جو کز حیله سازی

نیارد برد ازان پرکار بازی

ازان چون شاهدان در جلوه سازی

به رنگ و بوی گلها کرده بازی

نزیبد از تو دیگر بی نیازی

ازین منت چرا بر خود ننازی

کنون وقت است مهر چاره سازی

کزان با ماه بازم مهره بازی

به کسب رشد می کردند بازی

به شاگردی همت سرفرازی

به سبقت پیشدستی خواست غازی

ز خود چون در روش اسبان تازی

عیان از صورت او دلنوازی

بود کلکش پی نیرنگ بازی

زمستان رفت بیرون مست بازی

همه در بر قباهای نمازی