خود این وصلت نکاحی گشت ساری

بتفصیلات در کل ذراری

وزاو اندر مراتب گشت جاری

هویت این بود در جمله ساری

بدون انتظار و اختیاری

که آید بهر عبد از فعل و کاری

در این حضرت ز شیئی اعتباری

نباشد برخلاف شفع آری

بتن هم روح را نبود قراری

ز خود یعنی ندارد اختیاری

رسد در حال توحیدش قراری

شود در معرفت کامل عیاری

ورودش را بدل نبود قراری

رسد دون عمل یا اختیاری

مگر ای بی‌خبر از کین شعاری

خبر از آه مظلومان نداری

ز میدان جدال آمد فراری

به حصن شهر سلطان شد حصاری

تنم را همچنان اندر عماری

بگردانید اندر هر دیاری

نمک پاش جراحتهای کاری

قرار هر دلی در بی قراری

نه آن مفهوم عام اعتباری

که باشد بر وجود صرف جاری

بپر گیرد هنر باز شکاری

بوقت صید کبک کوهساری

چو کرد آن شیرخواره عشق زاری

شد از پستان رحمت شیر جاری

ز حق آمد بخلق آن سر ساری

چو نهر از خلق شد در خلق جاری

توئی این نقطه سیال ساری

ازل را تا ابد در دور جاری

همه کردند اشگ از دیده جاری

بر آوردند از دل بانگ زاری

قرین عصمت و پرهیزگاری

شریک حلم و جفت و بردباری

در آن سال ای برادر غله‌کاری

شود نیکو ز باران بهاری

نباشد نرخ را آخر قراری

به مردم مرگ باشد بی‌شماری