گمان شد ناظران را کافتاب است

که طالع گشته از نیلی سحاب است

به بیداریست یا رب یا به خواب است

که جان من ز جانان کامیاب است

که این تشنه که بر لب دیده آب است

به بیداریست یارب یا به خواب است

مخور خرمن، مگو کین ده خراب است

که بر هر یک جوی، سالی حساب است

خوش آن دم کز وصالت دل کباب است

دلت می سوزد و چشمت پر آب است

که جای خشت زن بزم شراب است

به جای قالب خشتش رباب است

ازین آواز دل در اضطراب است

رگ جان زین صدا در پیچ و تاب است

فروزان نیری کاندر نقاب است

ازو عالم سراسر آفتاب است

اگر درهم شوی بس ناصواب است

نه جرم تشنه و نه جرم آب است

چه شد شاخش اگر پر پیچ و تاب است

کمند سرخ عیار شراب است

کنون او را همین بر سر حباب است

ولی آن هم هوادار سراب است

چنان عالم ز بی برگی خراب است

که مرغ از بهر یک دانه کباب است

ز بس نرمی که او را در شتاب است

به صدر زین او مخمل به خواب است

کجا میل کبابم در شراب است؟

بط می هم شراب و هم کباب است

چو بط، جانم بود در عالم آب

به چشم من جهان بی می سراب است

هر آن آهی که دارد لختی از دل

[...]

چنان برگ گلش پر آب و تاب است

که گویی غنچه مینای گلاب است

ز شبنم بس که خاکش کامیاب است

بر او نقش قدم نقشی بر آب است

خداوندا ندانم این چه آب است

که چشم خضر بر وی چون حباب است

ز شادابی دُرش دریای آب است

طلایش را عیار آفتاب است

همه آبِ جهان لخت سراب است

که جاتک تشنۀ آبِ حباب است

رخش از خندهٔ صبح انت خاب است

جهان آرزو را آفتاب است