یکی را همه رفتن اندر نهیب

گهی در فراز و گهی در نشیب

بیامد یکی پیر مهتر فریب

ترا دل پر از بیم کرد و نهیب

ز لاله فریب و ز نرگس نهیب

ز سنبل عتیب و ز گلنار زیب

به جایی فریب و به جایی نهیب

گهی فر و زیب و گهی در نشیب

سواری که باشد ورا فر و زیب

نگیرد ورا رستم اندر فریب

به بالا همی بگذرد فر و زیب

بترسم که فردا ببیند نشیب

چرا ساختی بند و مکر و فریب

همانا بدیدی به تنگی نشیب

چنین داد پاسخ که مرد فریب

نیم روز پرخاش و روز نهیب

چنین داد پاسخ که چند از فریب

همانا به تنگ اندر آمد نشیب

همی داشتش چون یکی تازه سیب

کز اختر نبودی بروبر نهیب

برفتند و سالار ایشان شعیب

یکی نامدار از نژاد قتیب

همای از برو خیزرانش قضیب

نوشته بر او بر محب صلیب

کزو شادمانیم و زو ناشکیب

گهی در فراز و گهی در نشیب

چو آگاهی آمد به نصر قتیب

کزو بود مر مکه را فر و زیب

من امروز بر اختر کرم سیب

به رشتن نمایم شما را نهیب

ازان آگهی مرد شد در نهیب

بیامد ازان شهر دل با شکیب

بیامد گریزان و دل پر نهیب

همی تاخت اندر فراز و نشیب

نباید نهادن دل اندر فریب

که پیش فراز اندر آید نشیب

بدان ای پسر کاین سرای فریب

ندارد ترا شادمان بی‌نهیب

اگر در فرازی و گر در نشیب

نباید نهادن سر اندر فریب