که امروز یکسر ز تو دور شد

بدین سان تنت خوار و رنجور شد

که سرو سمن بوی رنجور شد

ز بس ضعف از خرمی دور شد

از آن سو خبر سوی فغفور شد

تو گفتی که هوش از سرش دور شد

که از شاه چین خرمی دور شد

پری‌دخت مهروی رنجور شد

که از آبگین چون مگس دور شد

به بوی عسل دفع زنبور شد

به مشرق زمین مطلع نور شد

وز آن ناحیت تیرگی دور شد

چو حوری جهان آن پسندیده زن

از این عالم پرشر و شور شد

خرد بهر تاریخ فوتش نوشت

به جنات عدن از جهان حور شد

جهان بینش از درد بینور شد

ز چشمش بدو نیک مستور شد

حرام است آن می کز انگور شد

خوش است آن شرابی که ازنور شد

چو تلبیس ابلیس منظور شد

ملایک پی سجده مامور شد

همه آفرینش پر ازنور شد

تو گفتی جهان وادی طور شد

شهنشه درآن نور مستور شد

ازآن جلوه نور علی نورشد

همه شهر ما از تو پر نور شد

روان های ما جمله مسرور شد

کلیم از پی نار زی طور شد

چو جوینده بد نار او نور شد

زمهرش، دل هر که بی نور شد

بدو دیو، نزدیک و حق دور شد

کنون پور اشتر از او دور شد

زسر پنجه ی مردی اش زور شد

نهانی از آن جایگه دور شد

زاهواز سوی نشابور شد

چو قیصر گرفتار شاپور شد

همه لشکر روم بی زور شد

ولی تندرستی ازو دور شد

به گاه کیی سخت رنجور شد

چو یک چند از چشم ما دور شد

چو شب گشت تاریک و مستور شد