بدین خواستن باش فریادرس

که فریادرس باشدم دست‌رس

ایا کرده در بینیت حرص ورس

ز ایزد نیایدت یک ذره ترس

ز بس نعره فیل و بانگ فرس

گره شد نفس در گلوی جرس

تو دادی مر این بنده را دسترس

تو باشی به هر جای فریادرس

از آن پوستین صد هزاران جرس

درآویخت آن دیو با دسترس

بر و سینه‌ای همچو پولاد ترس

حدیث تنومندی آن خود مپرس

سراینده‌استاد را روز درس

ز تعلیمِ او در دل افتاد ترس

ز حرف خطا چون نداریم ترس؟

که از لوح نادیده خوانیم درس

نباشد کسی را به او دسترس

به هر دو سرا اوست فریادرس

ندارم به بالای او دسترس

پناهم به یزدان فریاد رس

به ناله زبان کرده ام چون جرس

مرا هیچ کس نیست فریادرس

شترغو زده پشت پا بر جرس

که زنگوله او بود دسترس

بهر صفه اش، داده ادریس درس

نه کس را ز تلبیس ابلیس ترس

چو آمد به نزدیک رود ارس

ابر رومیانش نبد دسترس

نبودی کسی را به کس دسترس

نبودی بجز کشته فریاد رس