ماه رویا! ز غمت یک دم نیست

که چو زلف تو دلم درهم نیست

زلف و بالای تو تا هم پشتند

پشت و بالای کسی بی‌خم نیست

غم تو می خورم و شادم از آنک

[...]

بود در صحبت وی روزی بیست

پس همه عمر به بهروزی زیست

هر که آن دولت و شوکت نگریست

بانگ برداشت که این کیست این کیست

غایت کار کزان سوره بیست

جز «رضینا بقضاء الله » نیست

از پس عفو گنه گریه ز چیست

کس بدینسان که تو گریی نگریست

پیر بیچاره چو آن سو نگریست

تا ببیند که در آن منظره کیست

آن نکو زن چه پس از سالی بیست

که درین دیر پر آفات بزیست

راهب از صومعه زد بانگ که کیست

بر در و در زدن او پی چیست

نیستی ابر ترش رویی چیست

چند خواهی به ترش رویی زیست

کافیی آری و این پنهان نیست

کز کفایت ده تو گشته دویست

می ندانم که تو را ضامن کیست

که یکی هفته دگر خواهی زیست

گفت کام تو ز یکتایی چیست

مونس جانت به تنهایی کیست

هر که آن دولت و حشمت نگریست

بانک برداشت که این کیست، این کیست؟

فراق یار اگر اندک است، اندک نیست

درون دیده اگر نیم تار موست، بد است

خادم از چار طرف در نگریست

گفت اینجا اثر از کفش تو نیست

زال بگرفت و بپرسید که چیست

از چه رو نوشم و این ساقی کیست

سر درون کرد و به هرسو نگریست

تا بداند به یقین خر خر کیست

گرچه این شق دوم عیاریست

بهتر از تنبلی و بیعاری است