دیر پیوند بتی زود کسل

روی بر تافته زین تافته دل

با چنان موی کز او مشک بشرم

با چنان روی کز او ماه خجل

نتوان راز نهان داشت ز خلق

[...]

مرحبا موکب خاتون اجل

عصمةالدین شرف داد و دول

آنکه بردست نهایت به ابد

وانکه بردست بدایت به ازل

آن به جاه و به هنر به ز فلک

[...]

دوش دلبند من آن مهر گسل

آنکه زو ماه به خوبی است خجل

مست و مدهوش در آمد در شهر

شهر را ولوله زو شد حاصل

شمع در پیش و جهانی زن و مرد

[...]

چند خورم خون خود ازدست دل

شستم از دوست بهفت آب و گل

زین شبش او داند و شمع ختن

زین قبل او داند و ماه چگل

بیدلی ار زانکه بدین چاشنی است

[...]

بود روحش قلم صنع ازل

گر قلم نیست قلمزن چه خلل

یافته کام تو در باغ امل

تافته جان وی از داغ اجل

شب که زد تیرگی مهره گل

قیرگون خیمه ز مخروطی ظل

می رسد عد عقودش به چهل

هر یک از دل گره جهل گسل

گلبن جان چو نشاندند به گل

بود مقصود ازل غنچه دل

در ره عشق نشد صاحبدل

گوهر دل نشد او را حاصل

صبر ازو صعب و تسلی مشکل

خاصه وقتی که پی بردن دل

شعر آبیست ز سرچشمه دل

سر چشمه شده آلوده به گل

همه زنگند بر آیینه دل

تار پیوند از اینها بگسل

بزدا نقش گل از صفحه دل

بنما نور دل از پرده گل

دید مردی غم گیتی در دل

کرده بر ساحل دریا منزل

کرده‌ای عام گل منزل دل

از تو تا عالم دل صد منزل

بردت از همه شمشیر اجل

در ته خاک تو مانی و عمل

نشد از تخم پراکنده به گل

جز پراکندگی دل حاصل

ای دو عالم همه اجزا و تو کل

خار صحرای توکل ز تو گل

دانش از پرورش لطف ازل

تازه تر لاله صحرای امل