اندر این عهد که قحط کرمست

بنه از نام نکو انباری

صیت احسان ببهائی اندک

میفروشند بخر بسیاری

ای که در شیوۀ گوهر باری

ابر خواهد ز بنانت یاری

در قفس کرد سر خامۀ تو

طوطیانرا بشکر گفتاری

این چه خلقست بدین زیبایی؟

[...]

ای بتو مملکت و ملّت را

تازه گشته زنو استظهاری

فخر دین صاحب عادل که بشست

دولت تو اثر هر عاری

از کتاب لطفت گل ورقی

[...]

آنچ در سینه نهان می‌داری

درنیابند چه می‌پنداری

خفته پنداشته‌ای دل‌ها را

که خدایت دهدا بیداری

هر درخت آنچ که دارد در دل

[...]

دست اگر در دهان شیر کنی

وز پی قوت لقمه برداری

نزد ابن یمین ستوده ترست

زانکه حاجت بسفلگان آری

هر «الف » جان عدو را خاری

بلکه در چشم دلش مسماری

عارفی زنده‌دلی بیداری

که نهان داشت به او انکاری

نه ز رخسار گلش دیداری

نه به سرو و سمنش بازاری

در دلش تخم هدایت کاری

بر گلش ابر عنایت باری

لیک همپیشگی و همکاری

زد بر ایشان ره دولتیاری

زیر صد بار وی از ناداری

تو ز ادبار شوی سرباری

اگر از شبهه خلیدی خاری

پا کشیدندی از گلزاری

چون تو بر دیده نهی دیناری

پیش مقصود شود دیواری

زیر این دایره زنگاری

گل بود خار و عزیزی خواری

بو که از چون تو نکو کرداری

به دل کس نرسد آزاری

کای ز گفتار تو بر من باری

می شناسی که کیم گفت آری

تن بی جان چه بود مرداری

جان بی تن که بود بیکاری

سخت رویی چو سپر پیش آری

زخم بر بی گنهش نگذاری

گاهی از مرثیه ماتم داری

وز مژه خون دمادم باری

بینم ای ترک عجب خونخواری

خود بگو بار منی یا یاری

دلم ازدست توخون شد به برم

بسکه بد عهد وجفا کرداری

مشک نارند زتاتار به فارس

[...]