مست گشتم ز لطف دشنامش

یارب آن می بهست یا جامش

عنبرش خلق و زلف هم خلقش

حسنش نام و روی هم نامش

دل به چین رفت و بازگشت و ندید

[...]

ور بوی حاضر و بری نامش

نیست کردی ز جرم احکامش

چون شد اندر نماز حجّامش

ببرید آن لطیف اندامش

پیش آسیب تیر احکامش

همچو صیداند مانده در دامش

گرچه ماندست سوی ما نامش

نیست مانده شروع و احکامش

رنگ رخسارهٔ زحل کامش

نقش پیشانی قمر نامش

خاص خواند هزار و یک نامش

عام داند هزار و یک دامش

هفت و پنج و چهار از اکرامش

با سه حرفند از اوّل نامش

من چه گویم که خود در احکامش

دولت از چرخ داد پیغامش

که سفیهی چو داد دشنامش

گشت خامش ز گفتن خامش

نی که از بیم خوی خودکامش

باد را راه نیست بر بامش

جدلی فلسفی است خاقانی

تا به فلسی نگیری احکامش

فلسفه در جدل کند پنهان

وانگهی فقه برنهد نامش

مس بدعت به زر بیالاید

[...]

پر برآورده پای از اندامش

دستِ پَرکن شکسته از گامش

شه که بهرام گور شد نامش

گوی برد از سپهر و بهرامش

همچنانه آن بت گل‌اندامش

بردی از زیر خانه بر بامش

شهد انجیر و مغز بادامش

صحن پالوده کرده در جامش

مست گشتم ز ذوق دشنامش

یا رب آن می بهست یا جامش

طرب افزاترست از باده

آن سقط‌های تلخ آشامش

بهر دانه نمی‌روم سوی دام

[...]

تا نیفتی چو مرغ در دامش

زهر قاتل نبود از جامش

بود استاد بر سما نامش

نعمت آمد ز حق سرانجامش

اولیا مست جرعۀ جامش

شده خاص از لطافت عامش