من به خانه چرا نه بنشینم

توبه با صلاح بگزینم

سال و مه مستمند و غمگینم

بیش از این نیست راه و آیینم

از پی قهر نفس بی‌دینم

بستن کُستی است آیینم

در تو رشدی همی نمی‌بینم

ورنه من صبح صادق دینم

روزها بر امید بنشینم

تا خیالِ تو را شبی بینم

حالِ امسالِ خود همی بینم

گرچه تقویم های پارینم

خواستم تا به پای بنشینم

در صف زیر جای بگزینم

نیست کاری به آنم و اینم

صنع پروردگار می‌بینم

صبر از تو نکرد دل، والله

نیست پروای عقلم و دینم

سخنی، کز تو بشنود گوشم

[...]

نیست کاری به آنم و اینم

صنع پروردگار می‌بینم

حیرتم غالب است و دل واله

نیست پروای عقل، یا دینم

سخنی کز تو بشنود گوشم

[...]

گر به سالیت نوبتی بینم

بود احیای جان مسکینم

من بر آتش اگرچه ب نشینم

هر دم از وی گل و سمن چینم

من در این رنج گنج می ‌ بینم

میفزاید از این کمی د ین م

چون که این مرد را همی بینم

میشود بیش صدقم و دینم

نام تو قوّت دل و دینم

نظری کن به من که مسکینم

غم ایام بر دلم باریست

بس گران وز زمانه غمگینم

من ندانم چرا زمانه چنین

[...]

هر چه بینم به نور او بینم

گل وصلش به دست او چینم

غیر او چون که نیست در عالم

پیش غیری چگونه بنشینم

صورتا جامم و به معنی می

[...]

خوش خیالی به خواب می ‌بینم

گل وصلش به ذوق میی چینم

که ز بام تو دانه ای چینم

یا ز نامت نشانه ای بینم

که چو سگ گر چه پر شر و شینم

بر درت باسط الذراعینم

بر لب بام قصر بنشینم

تا گروه کبوتران بینم

آن فدایی غلام دیرینم

که موالات این دو، شد دینم