صد هزار آفرینِ ربِّ علیم‌

باد برابرِ رحمت ابراهیم‌

آفتابِ ملوکِ هفت اقلیم‌

که بدو نوشد این جلالِ قدیم‌

از پی خرّمیِ باغِ ثنا

[...]

حاجیان آمدند با تعظیم

شاکر از رحمت خدای رحیم

جسته از محنت و بلای حجاز

رسته از دوزخ و عذاب الیم

آمده سوی مکه از عرفات

[...]

ای نسیم صبا تحیت من

برسان نزد خواجه ابراهیم

آنکه چون خلق او نداند بود

در بهاران به باغ بوی نسیم

ای کریمی که در کرم چون تو

[...]

چون برد آستین کند پر سیم

ندهد هیچ بورک اینت غنیم

مست و شادان در آمد از در تیم

کرده بیجاده جای در یتیم

زیر خط زبر جدش میمی

زیر زلف معنبرش صد جیم

زیر آن جیم طوبی و فردوس

[...]

روی بازار ملک هفت اقلیم

پشت حق بوالمظفر ابراهیم

شهریاری که طول عرض فلک

همتش را نیامدست جسیم

کوه با حلم او به مایه سبک

[...]

ای علایی ببین و نیک ببین

که زمانه ستمگریست عظیم

گه ز چوبی کند دمنده شنکج

گه ز گوساله‌ای خدای کریم

هر کرا فضل نیست نیم پشیز

[...]

خاک او عنبر آب او تسنیم

محنتش عافیت سموم، نسیم

عاشقانی چو آدم و چو کلیم

چون حبیب و مسیح و ابراهیم

تا مجرد نشد زفعل ذمیم

حق خطابش نکرد «قلب سلیم»

کو زپیغمبران مسیح و کلیم‌؟

آدم و شیث و نوح و ابراهیم‌؟

تو رسانی همی به هفت اقلیم

از هزاران هزار گونه نعیم

گفت شکلیست سهمناک عظیم

پهن و صعب و فراخ همچو گلیم

تا ورا گفت راد مرد حکیم

اینت بیچاره اینت قلب سلیم

خواه اومید گیر و خواهی بیم

هیچ بر هرزه نافرید حکیم

سفله دارد ز بهر روزی بیم

نخورد دیگ گرده حکیم

چو تو فارغ شدی ز نفس لئیم

برسیدی به خلد و ناز و نعیم

گوهر است این متاع یا زر و سیم

پیش مهتر چه می‌کنی تسلیم

گفت با زاهد آن ستوده حکیم

نفس افعالِ بد کند تعلیم

تو لئیم آمدی نماز کریم

تو حدیث آمدی نماز قدیم