وقت آن شد که شاهد لاریب

بر تو جولان کند ز حجله غیب

چشم جان در شهود شاهد غیب

پا به دامن کشیده سر در جیب

این همه گوهر است بی شک و ریب

کیسه زان پر کنید دامن و جیب

آن که بیدار نی نیافت نصیب

وان که بیمار نی نخواست طبیب

گفت ختم رسل که دامن و جیب

کاشش آلوده بودی از همه عیب

پشت او چون کمان به قبضه شیب

متصل در کمانش سهم الغیب

زان همه زر که عاری از همه عیب

بارها ریختم تو را در جیب

ورقی چند نظم های غریب

لایق فهم هوشمند لبیب

ناگه آمد ندا ز عالم غیب

کین خیال تو پاک نیست ز ریب

دلش آزاده از جفای حبیب

جانش آسوده از بلای رقیب

نیست مقصود بی‌کسان غریب

غیر وصل حبیب و مرگ رقیب

معنی خاص و لفظ عام‌فریب

برده از خاص و عام صبر و شکیب

سیل چون از فراز شد به نشیب

کند از جایشان به نیم نهیب

آنچه باشد به عقل و فهم فریب

که شود منکشف به فهم لبیب

این یکی سخت هولناک و مهیب

وآن یکی را ز اعتدال نصیب

دست گیری نه در حضور و نه غیب

گاه دامن درید و گاهی جیب

متنزل شود علی الترتیب

قضی الامر و النصیب یُصیب

ساقی روزگار گول فریب

می زند بر سراب نقش عجیب

حجله ی خود دهم بعاریه زیب

که عزیز است میهمان غریب

از پریشان نالی آن عندلیب

وز خروش دلخراش آن غریب