دل احمد ز کون بود نقط

آدم و جمله انبیا برخط

زانکه اول نقط بُد و پس خط

خط دوم خلق بود بعد نقط

انبیا بُد خط و رسول نقط

جان بوبکر در میانهٔ خط

تا نُبی و نَبی ز چون تو سقط

این درآمد به صورت آن در خط

گر نه ار تنگ مانی است آن خط

از چه خطهای مقله گشت سقط

حور را حرز و هیکلست آن خط

که نیابی برآن نهاد و نمط

طول و عرض و سطوح و نقطه و خط

که در احوال جمله نیست غلط

لیک این را بدان میُفت غلط

گرچه گفتی از این طریق و نمط

زین ورق در سخن نقط به نقط

که: غلط کم کن و تو کرده غلط

به شنایش چه میبری چون بط؟

دانش آموزش و فصاحت و خط

به ترازو و عرصهٔ عرصات

به عبور مجردان ز صراط

گر کند در حساب چمچه غلط

گوید او را هزار گونه سقط

زانکه خامه درین نوشتن خط

مظهر فعل کاتب است فقط

حق بود چون محیط و کعبه چو شط

نیست این دور ازان به هیچ نمط

امتیازی ز روی علم فقط

ز امتیازات خارجی منحط

شاهد گلعذار و مشکین خط

چهره آراسته به عجم و نقط

لفظ او بی وقوع سهو و غلط

می شود بر خدا مقول فقط

نرود جز ره خطا و غلط

نزند جز در بلا و سخط

گرچه باشد همه خطا و غلط

نکند رد آن به هیچ نمط

در صفت‌های این متاع سقط

از جهالت چه اوفتی به غلط‌؟