هرکه شد نیست باشد او را هست

هرکه افتد ز پای گیرد دست

کار روزی چو روز دان بدرست

که ره آورد روز روزی تست

تا بدانجا رسی بچست درست

که بدانی که می نباید جست

عاشقان سوی حضرتش سرمست

عقل در آستین و جان بر دست

اینهمه علم جسم مختصر است

علم رفتن به راه حق دگرست

رفت و در گوشه‌ای به غم بنشست

بر نهاده ز شرم دست به دست

غیب‌گو گرد سرخ یزدان است

زردرویی کشوری زانست

راه از این و از آن چه باید جست

درد تو رهنمای مقصد تست

نیکویی با عدوت از خردست

که خرد نام تو ز نیک و بد است

آنچه نسبت به تست توفیرست

وآنچه از فعل ماست تقصیر است

بلبل عشق را ز گلبن جست

در ترنّم نوای این همه تست

دل از این و از آن چه باید جست

درد خود رهنمای مقصد تست

نام نیکو و زشت از من و تست

کار ایزد نکو بود بدرست

زو بد و نیک قوّت و حولست

امر او ما یبدّل القول است

نام نیکو و زشت از من و تست

کار ایزد نیکو بُوَد به درست

راه دور از دل درنگی تست

کفر و دین از پی دو رنگی توست

زخم تیر قضا سپر شکنست

هیچکس خود ز خم او نبرست

چون به عشق از چنارت آتش جست

آتش از آتشی بدارد دست

نیک و بد را که آن به پرده درست

آزمون پرده‌ساز و جلوه‌گر است

حرف او گرچه خوب و منقوشست

کوه از او همچو عهن منفوش است