دست باشد برادر و خواهر

آنِ چپ دختر و آنِ راست پسر

بز کسی کو دنیّ و بد گوهر

پر خروش و به کار در سر شر

مهر و ماهش پدر بُد و مادر

کوکبان چون برادران در خور

چون شدی فارغ از کلاه و کمر

بر سران زمانه گشتی سر

از تن و جان عقل و دل بگذر

در ره او دلی به دست آور

نیک معلوم کن که در محشر

نشود هیچ حال خلق دگر

بوشعیب از قیام شب یکروز

گشت رنجور و بود وی معذور

در جهان خراب پر ز ضرر

از جهالت مدان تو هیچ بتر

نیک خواهی به بندگان یکسر

بندگان را خود از تو نیست خبر

هستم از هرکه هست جمله گریز

ناگزیرم تویی مرا بپذیر

گرنخواهی که بر تو خندد خر

نزد گوهرشناس بر گوهر

عقل شد خامه، نفس شد دفتر

مایه صورت‌پذیر و جسم صوَر

همه از امر اوست زیر و زبر

غافلند آدمی ز خیر و ز شر

چون نیابد ریاضتی در خور

باشد آن کرّه از خری کمتر

کانکه شد پاسبان خانه و سر

چون کلیدان بماند در پسِ در

جبر را مارمیتَ کن از بر

باز دان از رمیت سرِّ قدر

حرف و قرآن تو ظرف و آب شمر

آب می‌خور به ظرف در منگر

صدف آمد حروف و قرآن دُر

نشود مایل صدف دل حُر

قعر او پر ز درّ و پُر گوهر

ساحلش پُر ز عود و پُر عنبر

زوست از بهرِ باطن و ظاهر

منشعب علم اوّل و آخر