معنی لفظهای نغز و شگرف

نور محض است در سیاهی حرف

سخنش را ز بس لطافت و ظرف

صدمت صوت نی و زحمت حرف

آنکه هر حرف را دلش بُد ظرف

کی شدی در زمانه بستهٔ حرف

این برهنه شده ز زحمت ظرف

وآن برون آمده ز پردهٔ حرف

عالم علم عالمیست شگرف

نیست این خطه خطهٔ خط و حرف

قصرهایی درو بلند و شگرف

پاک چون آتش و سپید چو برف

همه دردی‌کشان ولی بی‌ظرف

همه مقری ولی نه صوت و نه حرف

خم رها کن که دید چاهی ژرف

سر به آجر بر آوریده شگرف

زن زنی بود کاردان و شگرف

آن ورقِ باز خواند حرف به حرف

دختری داشت دلربای و شگرف

چهره چون خون زاغ بر سر برف

تا بدانند کز ضمیر شگرف

هر چه خواهم دراورم به دو حرف

کوه و صحرا اگر شود پر برف

کندش حور فنا بکمتر حرف

همه گردند نیست همچون برف

زانکه شرح من است مهر شگرف

هستی این جهان بود چون برف

شرح این سر چو آفتاب شگرف

شرح ایشان نگنجد اندر حرف

همچنانکه یمی درونۀ ظرف

پس فزون این بود نه آنکه به حرف

سخت بسیار می‌نمود و شگرف

مثنوی گرچه صورت است به حرف

آمده همچو آب اندر ظرف

اصل اینها چو نیست جز یک حرف

ز چه پیدا شد این تفاوت ژرف؟

شب سه ساعت به امر حق کن صرف

سه حساب و کتاب و رقعه و حرف

روستایی کند کفایت و صرف

تو مگر سازی از خراجش طرف