بگذر از ذکر جاهلان کردن

هستشان در خورِ قفا گردن

چون نعامه به گاه نان خوردن

لیک چون مرغ وقت اه کردن

عقل نبود برادری کردن

از پی رنج دل جگر خوردن

سیم کابین چو طوق در گردن

زرنه بر طاق و خیره غم خوردن

آب در جوی دیگران بردن

به اجازت چو داد بفشردن

اگر آید ز دوستی گنهی

بگناهی نباید آزردن

ور زبان را بعذر بگشاید

باید آن عذر نیک بپذردن

زانکه نزدیک بخردان بترست

[...]

وام دریا و کوه در گردن

با فلک رقص چون توان کردن‌؟!

ره در این بیم‌گاه تا مردن

این چنین می‌توان به سر بردن

تیغ و دشنه به از جگر خوردن

دشنه بر ناف و تیغ بر گردن

که‌آدمی را به وقت پروردن

کشتن اولی‌تر است از آزردن

نره گاوی چو کوه بر گردن

آرد این‌جا گه‌ِ علف خوردن

تا چنان شد که فرق تا گردن

می‌توانست ازو برون کردن

خلق از آن سِحر بابلی کردن

دل نهاده به بابلی خوردن

در خجالت ز سرزنش کردن

زخم این و قفا‌ی آن خوردن

دست تو بندم از دعا کردن

دست تنها نه‌، دست با گردن‌»

از مناهی دین حذر کردن

میوهٔ شاخ «واتقوا» خوردن

خاطر اهل دل طلب کردن

دور بودن ز مردم آزردن

حاضران خواستندش آزردن

خر ز مسجد بپا گه آوردن

می‌سزد جز به وقت دل بردن

التفاتی به بی‌دلی کردن

صبر بر قسمت خدا کردن

به که حاجت به ناسزا بردن

تشنه بر خاک گرم مردن به

کاب سقای بی‌صفا خوردن