کژی او صواب باشد و راست

زانکه کژ را چو راست او آراست

هر کرا فهم و عقل بانظر است

داند این کو ز جمله با خبر است

مرغ را سر یک است اگر دو پر است

در گذر تو ز پر که اصل سر است

آنک ازین نور عشق بی‌خبر است

مشمر از بشر ورا که خر است

مار در وی نموذج سقر است

یار در وی کشندۀ شرر است

کی بگفتی که آن نبی دگر است

یا خود آن آب بود این شرر است

کس نگوید که علمش آن قدر است

وز بجز آن علاج بیخبر است

مظهر باد برگ و شاخ تراست

کس نگوید که باد در شجر است

جنس تو باشد او مگو دگر است

گر فرشته بود وگر بشر است

نی خلاصه درون دل سرّ است

نی که مقصود از عمل بِر است

دین مقبول حق خود ایشان راست

که حق آنرا بوصل خویش آراست

از همه دشمنانت او بتر است

که همه همچو پا و او چو سر است

شخص اگرچه ز دست و پا و سر است

دو سه مشمر ورا که یک بشر است

پل دنیا عظیم پر خطر است

پل دنیا برای رهگذر است

عاشق حق چه گرچو تو بشر است

نیک بنگر اگر ترا نظر است

در جهان شب آنکه دیده و راست

دید حق را اگرچه در بشر است

عجز از شکر نعمتش شکر است

عاجز ان را ز شکر این عذر است

هر که از منبرش مهراد زر است

از خدا و رسول بی خبر است

غیر ازین تنه لطیفه یی دگر است

که غرض ز آفرینش بشر است

غرض من ازین سخن صور است

حال معنی و کار آن دگر است