گفتم که: الف،گفت: دگر؟ گفتم: هیچ

در خانه اگر کس است، یک حرف بس است

گفت آن گلیم خویش برون می برد زموج

وین سعی می کند که بگیرد غریق را

گاه گاه از شرم مردم چشم می پوشم ولی

[...]

سالها بر تو بگذرد که گذار

نکنی سوی تربت پدرت

تو به جای پدر چه کردی خیر

که همان چشم داری از پسرت

تن زنم بی مروتی نکنم

که شفیع از بکا فرستادت

به وجودش ز پاکی طینت

چون توان داد ریشه را نسبت؟

به فریب کسی ز راه مرو

یوسف من، اگر برادر توست

طمع خام بین که با این شوق

ذکر نامت نهفتنم هوس است

طمع خام بین که با این شوق

ذکر نامت نهفتنم هوس است

لیک در دین و مذهب و ملّت

همه اهل جماعت و سنّت

بلبل گلشن سخن «سالک »

کرد از این دار چون قفس رحلت

از سخن نام خود بکلک زبان

کرد بر صفحه جهان مثبت

گرچه او را نبود فرزندی

[...]

اقتضا می کند همان نسبت

هستی خارجی ماهیت

حس توهم کند که آن صورت

عارض آینه ست، بی شبهت

لیک الوهیت و ربوبیت

بی مقید کجا دهد صورت؟

وحدتی کان به حق کنی نسبت

به عدد ره ندارد آن وحدت

نیست شرحی کمال را حاجت

چون حیات است و دانش و قدرت

هر چه پیداست در ربوبیّت

صورت اسمی است و اسم صفت

تا به آن پایه ای که از خسّت

بنهایت رسد نزول سمت

بینش وحدت است در کثرت

رؤیت کثرت است در وحدت

باطل بخت، نقمت و وحشت

اشقیا راست نکبت و حسرت

آسمان و زمین کند رجعت

به مقام کمال جمعیّت