با دل خویش گوید ای عجبی

نیست کس راز مردمان ادبی

گه زنی در همش به بی‌ادبی

گه شمارش کنی به بوالعجبی

یافته جای خواجهٔ عقبی

قبّهٔ قرب و لیلة‌القربی

که نمودی چو شرقی از غربی

رای او روی دحیة الکلبی

چون فروشد چراغ دین نبی

روی بنمود ماه مطّلبی

اندک اندک چو جمع گشت ربی

برود جملگی بخوان ز نُبی

گاه عاجز ضعیف تن ز تبی

گاه همچون سبع پر از شغبی

رازقم من تو در میان سببی

پس چرا با فغان و با شغبی

اوّل آن به که مستمع طلبی

که ندانند هندوان عربی

باده همره ترا ز عشق نبی

خُم مادر اضافت نسبی

بنمردیم تا به بوالعجبی

بندیدیم صبح نیم شبی

شوخ و رعنا خرید نوش لبی

مهره بازی کنی و بوالعجبی

روضه و گلستان بوالعجبی

رسته بی باغبان و بی سببی

کم خور این میوه را که در عقبی

رسدت پیش میوۀ طوبی

سخن اولیای دین نبی

نایبان محمد عربی

پرتوی ده ز نور نفس نبی

محرم حق محمد عربی

انقدر از متاع دنیاوی

که کفاف تو باشد ار طلبی

هم بفتوای عقل معذوری

هم بقول محمد عربی

زین فزون گر طلب کنی چه بود

[...]

رفض اگر هست حب آل نبی

رفض فرض است بر ذکی و غبی

ور شود با یکی ز صحبت نبی

در مقام جفا و بی ادبی

می ندانم که با ولی و نبی

این چه گستاخی است و بی ادبی