زین جهان جهان تبرا کن

رو به بستان جان تماشا کن

یا خضر شو گذر به دریا کن

یا چو عیسی سفر به بالا کن

دیدهٔ دل نخست بیناکن

پس تماشای جمله اشیاکن

از خریّ خران تبرّا کن

دل خود با خدای یکتا کن

نیزه یک دم به سوی بالا کن

هفت سیاره را ثریّا کن

نفسی از همه تبرا کن

ساعتی چشم خویشتن وا کن

زان دل ابرساز دریا کن

التفاتی به جانب ما کن

دیده در روی دوست بینا کن

روی او را به تماشا کن

یا ز پستی هوای بالا کن

از بن کوه بر سرش جا کن

زیر فرمان دیو شد ساکن

شد فضیحت ازان سکون لیکن

سر ز پستی به سوی بالا کن

سوی خورشید چشم خود وا کن

عدل را رو به چرخ والا کن

ظلم را در چه عدم جا کن

عدل را زاد راه فردا کن

ظلم را همنشین عنقا کن

ترک سودای دین و دنیا کن

بعد از آن وصل حق تمنا کن

وجه باقی به بین و باقی شو

حسن ما را به ما تماشا کن

چونگذشتی زهر چه غیر خداست

[...]

نور رویش بدیده پیدا کن

دیده از نور روش بینا کن

جام گیتی نما بدست آور

عکس ساقی دراو تماشا کن

از خودی بگسل و باو پیوند

[...]

نور رویش به دیده پیدا کن

دیده زان نور پاک بینا کن

جام گیتی نما به دست آور

عکس ساقی در آن تماشاکن

از خودی بگسل و به او پیوند

[...]