پس ز هر منزلی و هر راهی

باز می‌جست عافیت گاهی

آن خرامنده ماه خرگاهی

شد طلبکار آب چون ماهی

آمدند آن بتان خرگاهی

حوض دیدند و ماه با ماهی

گر بینی ز مرغ تا ماهی

همه را باشد این هواخواهی

گل کمر بسته در شهنشاهی

خاک چون باد در هوا خواهی

شه چو از فتنه یافت آگاهی

در بلا دید عافیت خواهی

رخنهٔ ژرف داشت چون ماهی

هیچکس را نه بر درش راهی

روزی اندر سراچهٔ شاهی

کار ناکرده مزد می‌خواهی؟

اندر آن جایگه نهد گاهی

بر نشاند به مسندش شاهی

عوض شفقت و نکو خواهی

دشمنی میکنند و بیراهی

دمبدم از خودی همیکاهی

تا شود از خدات آگاهی

مرگ چون بحر و عاشقان ماهی

ماهیان راست اندر آن شاهی

میرسد گر کنیم ما شاهی

زیر و بالا ز ماه تا ماهی

مثل آن مگس که بر کاهی

شست بر بول خر بناگاهی

جان تو یونس است و تو ماهی

ذکر حق کن اگر نه گمراهی

از منی زنده چون زیم ماهی

چون نداری از این سر آگاهی

جبرییلش چو داد آگاهی

شب معراج و کرد همراهی

کی چنین بودی آمر و ناهی

که مرا زیردست می خواهی؟

همچو عیسی بمانده در راهی

چون کنی دعوی شهنشاهی؟

نظر رأفت شهنشاهی

آنک دارد ز غیب آگاهی