خلق و خلقش بکس نمیمانست

علم او جز خدا نمیدانست

جز به علم این کجا توان دانست؟

نفس بی‌علم هیچ نتوانست

هر چه در امتناع و امکانست

ذات واجب مغایر آنست

و آنچه اصل وجود انسانست

زبدهٔ این نبات و حیوانست

تا زبان تو این و فعل آنست

روی این راز بر تو پنهانست

توبه صابون جامهٔ جانست

توبه زیت چراغ ایمانست

پی جان رو، که کار کن جانست

تن بیچاره بنده فرمانست

شاهد دل، که نامش ایمانست

در پس هفت پرده پنهانست

دل عارف محل ایمانست

جای اسلام و قالب جانست

سخن ما مبین، که پنهانست

تو سخن دان، نبوده‌ای ، زانست؟

علم کان جز حدیث و قرآنست

سر بسر ساز و آلت نانست

ما بدوری فتاده ایم کنون

که عجائب درو فراوانست

زان عجائب یکی بخواهم گفت

که نمودار اکثر انست

بسلامت نمیزید اکنون

[...]

خلق را زندگی گر از جانست

عاشقانرا حیات جانانست

کردن و ترک فعل یکسانست

همه در قدرت و در امکانست

هر که حلقه به گوش مردانست

نزد مردان مرد مرد آنست

عاشقانی به جان و دل دایم

در طریقت رفیق یارانست

هرچه بینم به عشق حضرت او

[...]

می یکی جام می فراوانست

همچو آب حیات یکسانست

همه جا آفتاب تابانست

نظری کن ببین که این آنست

گر ترا میل عالم جانست

زاده ترک سین ساسانست

از شهامت کمان بی زه را

دو الف کن، که کار آسانست

بعد از آنت چو ماند نقطه روح

[...]

در حقیقت کمال او آنست

کز وجودش مراد یزدانست

هر کسی را به خود گمان آنست

که همین اوست آن که انسانست