خنک آنکس که حق ورا یار است

جان او مست و غرق انوار است

سر بی سر سزای افسار است

سر بی سر شه و جهاندار است

گاه از او آسیاب در کار است

گاه از او باغ و کشت پربار است

غرض از زخم تیغ انکار است

که مدام آن سلاح اغیار است

لذت و ذوق این جهان نار است

می‌نماید چو گل ولی خار است

باز هم هر ولی که مختار است

ز ایزدش قدر قرب دیدار است

جرعه‌ای زان شراب بسیار است

اندکی را از آن مگو خوار است

اندکی از عزیز بسیار است

خوار بسیار را چه مقدار است ؟

گرچه این اندک است بسیار است

خلش خار پیش آن خوار است

این جدائی ز روی گفتار است

عدد اندر احد نه بر کار است

وانکه آن زشتر وی و بدکار است

منصب او را نموده کاین عاراست

بیخبر شاخ اگرچه پربار است

وز عطائی که او سزاوار است

سیر منزل مدام در کار است

آنچنان سیر از آن احرار است

ظاهراً یار و باطنا مار است

زیر هر یک گلش دو ضد خار است

وصف جان پرده ‌ های انوار است

چون از آن بگذرند دیدار است

گفتن از بهر کار در کار است

ورنه اینجا چه جای گفتار است

گفتن از بهر کار در کار است

ورنه اینجا چه جای گفتار است

دل احرار گنج اسرار است

خازن گنج عقل هشیار است

پس سیه پوش اگر سیه کار است

در جهان زین گروه بسیار است

در خواصش نتیجه بسیار است

این خود اندر جهان پدیدار است