یافتیمش به خواری افتاده

پیش صورت به خاک و جان داده

دید موزون جوانی افتاده

روی زیبا به خاک بنهاده

به تشهد نشستم آزاده

از شهادت به شهد افتاده

پیش ازین داشتم دلی ساده

از هواهای نفس آزاده

از همه قید عالم آزاده

لیک در قید عشق افتاده

فیل نر کاو به کو در افتاده

عاجز آید ز پشه‌ای ماده

ظلم ترک دیار تو داده

به دیار مخالف افتاده

صد مجلد، کتاب بگشاده

در عذاب مخلد افتاده

دل بعشق خدای یکتا ده

قطره‌ای را راهی بدریا ده

تا نماند ز عاشقان اثری

خاک مجنون بآب لیلی ده

جان فرهاد وقف شیرین آر

[...]

لیک باید ز موی رو ساده

خس بدامان گل نیفتاده

گفت درویش کای ملک زاده

جام خالی مبادت از باده

گرسنه، تشنه، پادشه زاده؛

در کناری بحیرت استاده

پسری کو بود زنخ ساده

بودش قد چو سرو آزاده

دگر آن کودک زنخ ساده

مفت هرگز نگرددت گاده

گفتم: ای نرگزیده بر ماده

لعل افگنده، سفته بیجا ده

آسیابان جندق از پس شصت

ناوک مرگ را شد آماده

زین سپنجی سرا گذشت و گذاشت

همه اسباب را ز کف داده

تیر و طوق و تغاره و تبره

[...]

بچه حرف نشنوِ ساده

به قبول دروغ آماده

پس به‌ رغم طبیعت ساده

این کشد چرس و آن خورد باده

بود پانصد ریال آماده

تا شود قسط قرض را داده

کرده در بیخ گوشم آماده

چرخ گردون هزار اراده‌