پس یتیم بیکسی پیدا کند

مال او در دفتر خود جاکند

هر که آزار دل دانا کند

در دو عالم خویش را رسوا کند

کشف اسرار یقین پیدا کند

رو بعقبی پشت بر دنیا کند

گرگ را بر پیرهن گویا کند

وز دم پیراهنی بینا کند

چون شوی پنهان ترا پیدا کند

گر بوی پیداترا رسوا کند

صد چو عالم در نظر پیدا کند

چونک چشمت را به خود بینا کند

و آن دگر را در گلو پیدا کند

و آن دگر را در بدن رسوا کند

دوغ خورده مستیی پیدا کند

های هوی و سرگرانیها کند

خوی شاهان در رعیت جا کند

چرخ اخضر خاک را خضرا کند

بلک باغ ایثار راه ما کند

در میان جان خودمان جا کند

حلم حق گرچه مواساها کند

لیک چون از حد بشد پیدا کند

مکرشان گر خلق را شیدا کند

هم ز دریا تاسه‌شان رسوا کند

پر سبک دارد ره بالا کند

چون گل‌آلو شد گرانیها کند

بر چنین صاحب چو شه اصغا کند

شاه و ملکش را ابد رسوا کند

نور محشر چشمشان بینا کند

چشم بندی ترا رسوا کند

آنک کف را دید نیتها کند

وانک دریا دید دل دریا کند

تا بدین سالوس خود را جا کند

تا به چیزی خویشتن پیدا کند

باد که را ز آب جو چون وا کند

آب یک‌رنگی خود پیدا کند

زانک حلوا بی‌اوان صفرا کند

سیلیش از خبث مستنقا کند

شکل موزونت که در دل جا کند

هر که بیند در جهان، سودا کند

با قدت بر جا نماند پای سرو

باغبانش گر چه پا بر جاکند

نسخه ای از روی تو نتوان ستد

[...]