آنچه حق گفتست ایشان آن کنند

پنجه اندر پنجهٔ شیران کنند

هرچه من خواهم همینها آن کنند

خانهٔ ظلم و حسد ویران کنند

راه شرع مصطفی ویران کنند

کفر را گیرند و نام ایمان کنند

گر همه آفاق آبادان کنند

عاقبت می دان که گورستان کنند

هان بگو تاتوبهٔ از جان کنند

هرچه کردند اندر آن تاوان کنند

گفت: تَرسایان پناهِ جان کُنند

دینِ خْوَد را از مَلِک پنهان کنند

کهربای خویش چون پنهان کنند

زود تسلیم ترا طغیان کنند

هر بنای کهنه که آبادان کنند

نه که اول کهنه را ویران کنند

سست‌چشمانی که شب جولان کنند

کی طواف مشعلهٔ ایمان کنند

گرچه هر دم عشق را جولان کنند

اشتیاق قرب را قربان کنند

شاهدان گر دلبری زین سان کنند

زاهدان را رخنه در ایمان کنند

هر کجا آن شاخِ نرگس بِشْکُفد

گُل‌رُخانَش دیده نرگس‌دان کنند

ای جوانِ سَروقَد! گویی «بِبَر»

[...]

شاهدان گر جلوه بر ایمان کنند

کفر و ایمان هر دو را یکسان کنند

عارفان از عشق اگر گردند مست

رازها در سینه کی پنهان کنند

عاشقان را دوست هر دم جان نو

[...]

مرغها کاندر هوا طیران کنند

در هوای عشق تو جولان کنند

طوطیان آهنگ هندستان کنند

جایشان زاغ و زغن جولان کنند

گر در آنجا هدی را قربان کنند

اندر اینجا هدیهٔ جانان کنند

جسم و جان در حضرتش قربان کنند

خویش را بر شعله ی سوزان کنند

منقطع از جسم و یار جان کنند

مطلق از زنجیر و از زندان کنند

مشورت آن هر دو بر احسان کنند

بر رضای یکدگر تا آن کنند

در حدیثی خوض غیر آن کنند

در هوای نفس خود جولان کنند

گر همه خلق این عمل آسان کنند

ریشه‌اش از کشور ایران کنند