ای بوقت کودکی همچون مسیح

هم معزّ و هم متین و هم فصیح

لیک گرد لوح سیمین آن ملیح

خط بزد یعنی بیاض آمد صحیح

اینک این طومار و احکام مسیح

یک بیک بر خوان تو بر امت فصیح

باز پیغامبر به تکذیب صریح

قد کذبتم گفت با ایشان فصیح

چون به مطلوبت رسیدی ای ملیح

شد طلب کاری علم اکنون قبیح

مدعی گاو نفس آمد فصیح

صد هزاران حجت آرد ناصحیح

نام او خوانند در قرآن صریح

قصه‌اش گویند از ماضی فصیح

یا علم باشد حیی نام وقیح

یا سیاه زشت را نام صبیح

گر بگویند این لقبها در مدیح

تا ندارد آن صفت نبود صحیح

من به جادویان چه مانم ای وقیح

کز دمم پر رشک می‌گردد مسیح

آنک رمزی را بداند او صحیح

حاجتش ناید که گویندش صریح

گر فسونی یاد داری از مسیح

کو لب و دندان عیسی ای قبیح

چون امیرش دید گفتش ای وقیح

گویمت چیزی منه نامم شحیح

دور عیسی بود و ایام مسیح

خلق دلدار و کم‌آزار و ملیح

تو مسیحی هیچ از امر مسیح

سر توانی تافت در خیر و قبیح

طفل نوزاده شود حبر فصیح

حکمت بالغ بخواند چون مسیح

مریمان بی شوی آبست از مسیح

خامشان بی لاف و گفتاری فصیح

زبدة الاخوان فصیح خوش کلام

صاحب نظم و مقالات فصیح

آن که در شعر و معما روز و شب

می‌ستودش دهر مخفی و صریح

از صبوح و باده او را گشته بود

[...]

یعبدونها وهی بالقول الصریح

حیث یسمع من له السمع الصحیح

جسته‌ام شیرین‌سخن یاری فصیح

شور شهری خسروی شوخی ملیح

پیش آن بالابلند شمشاد پست

نزد آن وجه حسن خوبان قبیح

لعل میگونش به گفتار بلیغ

[...]