گرچه من جبریل مرغانم ولیک

رفت بر من از قضا کاری نه نیک

پیر گفتا این دو جو ارزد ولیک

زین کم افتد این خریداریست نیک

علم من زو به بدانم نیک نیک

او خدا را به زمن داند ولیک

این جهودان، گفت معذورند نیک

این بنتوان با کسی گفتن ولیک

آن همه خود بود سخت این بود لیک

کان اسیران چون نگه کردند نیک

حال خود بشنوز من ای مرد نیک

روغن ایمان مریزان تو به دیک

گرچه مردم دین بسی دارند لیک

تو نمی‌دانی که این دین نیست نیک

پیش او از پیش حق آورد پیک

آیهٔ یا ایّها بلّغ الیک

شیخ گفتا کس روان سازم ولیک

هیچکس را در زنا کس گفته نیک؟

گر عمل داری درین علمی تو نیک

ور عمل نبود ترا بگریز لیک

در زبان قال کذبست آن ولیک

در زبان حال پر صدقست و نیک

آن ز ظاهر گوژ میبیند ولیک

هست در باطن بغایت نیک نیک

گفت وحیی نیست جز قرآن و لیک

دوستان راداد فهمی نیک نیک

آن جوان در کار مرد آمد ولیک

زرد گشت و ناتوان از ضعف نیک

گفت هست این آسیا استاد نیک

چشم نامحرم نمیبیند ولیک

گفتی آن نپذیرد و بیند ولیک

دید و بپسندید و بپذیرفت نیک

هست در هر نفس این دعوی ولیک

خویش بر فرعون ظاهر کرد نیک

کار تو بر عکس این افتاد نیک

نیستت توحید در شرکی ولیک

میشناسی بازگوی ای مرد نیک

گفت نانست این بنتوان گفت لیک

هرچه زان حضرت رسد چه بد چه نیک

بد نباشد این بنتوان گفت لیک