خاک را دادیم سبزی و نوی

تا ز تبدیل فقیر آگه شوی

تو به عکس آن کنی بر در روی

لاجرم از زخم سگ خسته شوی

جهد کن کز جام حق یابی نوی

بی‌خود و بی‌اختیار آنگه شوی

در تو نوری کی درآمد ای غوی

تا تو بیهوشی و ظلمت‌جو شوی

یا کرامی ارحموا اهل الهوی

شانهم ورد التوی بعد التوی

هست احوال تو از کان نوی

تو بدین احوال کی راضی شوی

سر ببرش تا تو هم غازی شوی

اندکی خوش گشت صوفی دل‌قوی

ایش ابالی بالخلیفه فی‌الهوی

استوی عندی وجودی والتوی

ز آب حیوان هست هر جان را نوی

لیک آب آب حیوانی توی

زین غمام بانگ و حرف و گفت و گوی

پرده‌ای کز سیب ناید غیر بوی

زین دو ره گرچه همه مقصد توی

لیک خود جان کندن آمد این دوی

دم به دم چون تو مراقب می‌شوی

داد می‌بینی و داور ای غوی

گفت مفتی ضرورت هم توی

بی‌ضرورت گر خوری مجرم شوی

ای ببسته خواب جان از جادوی

سخت‌دل یارا که در عالم توی

چون سر سفره رخ او توی توی

لیک در وی بود مانده عشق شوی

هست پنهان معنی هر داروی

هم‌چو سحر و صنعت هر جادوی

هم طلب از تست و هم آن نیکوی

ما کییم اول توی آخر توی

گر نبینیش و سلامت وا روی

خیر تو باشد نگردی زو غوی

خیر تو این است جامع می‌روی

تا چه باشد شر و وزرت ای غوی

نوح نهصد سال در راه سوی

بود هر روزیش تذکیر نوی