شاه دیگر روز باغ آراست خوب

تخت‌ها بنهاد و بر گسترد بوب

بود یک سیبی بسی زیبا و خوب

بوی از او دریافته هر دم قلوب

هم مذکر همچو مرغ چارچوب

خلق مجلس دست زن او پای کوب

این سخن نقلست در قوت القلوب

زان بزرگ پای دین پاک از عیوب

کار کن مخلص شو از غش و عیوب

زآنکه بر دبه نیاید درز خوب

دید آن محبوب و آن روح قلوب

گفت ای رحمن و ستّار العیوب

مجلس خوش کن از آن دو پاره چوب

عود را درسوز و بربط را بکوب

این ننالد تا نکوبی بر رگش

وان دگر در نفی و در سوزست خوب

مجلسی پرگرد بر خاشاک فکر

[...]

نه غلط گفتم که نایب با منوب

گر دو پنداری قبیح آید نه خوب

مشورت دارند سرپوشیده خوب

در کنایت با غلط‌ افکن مشوب

ناله می‌کن کای تو علام الغیوب

زیر سنگ مکر بد ما را مکوب

زانچ گفتم من ز فهم سنگ و چوب

در بیانش قصه‌ای هش‌دار خوب

کاف و نون همچون کمند آمد جذوب

تا کشاند مر عدم را در خطوب

عاشق آیینه باشد روی خوب

صیقل جان آمد و تقوی القلوب

کی سیه گردد ز آتش روی خوب

کو نهد گلگونه از تقوی القلوب

بر جهید و سنگ پران کرد و چوب

جملگی بگریختند از بیم کوب

بندگان خاص علام الغیوب

در جهان جان جواسیس القلوب

گفته است الکذب ریب فی القلوب

گفت الصدق طمانین طروب

این چنین فکر دقیق و رای خوب

تو چنین عریان پیاده در لغوب

آن دروگر روی آورده به چوب

بر امید خدمت مه‌روی خوب

بستهٔ شیر زمینی چون حبوب

جو فطام خویش از قوت القلوب