یا از آن بازان که کبکان پرورند

هم نگون اشکم هم استان می‌پرند

پر خماران از دم مطرب چرند

مطربانشان سوی میخانه برند

در چه کاری تو و بهر چت خرند ؟

تو چه مرغی و ترا با چه خورند ؟

در تلاقی روزگارت می‌برند

یادهاشان غایبی‌ات می‌چرند

تا بهر حیوان و نامی که نگرند

از ریاض حسن ربانی چرند

عارفان از دو جهان کاهل‌ترند

زانک بی شد یار خرمن می‌برند

حور چشمان ملایک منظرند

آن که بر عذرا دل از ما می‌برند

زین هوس ناکان‌ِ تر دامن چو گل

نیستند این‌ها گروهی دیگرند

می از آن خم‌خانه کایشان می‌کشند

[...]

کز عجم چون پادشاهان آورند

نام ایشان جز به نیکی کم برند

هر دو زان رو عاشق یکدیگرند

جز به جبر از صحبت هم نگذرند

اهل صورت ره به معنی کی برند

کی گدایان سلطنت را درخورند

گفت مرغان در سواد ابترند

می نیابند دانه و بس مضطرند

آن جماعت شاه و خلقان چاکرند

جمله عالم پا و ایشان چون سرند

سوی شهر از باغ شاخی آورند

باغ و بستان را کجا آنجا برند؟

تا در آنجا سنبل و ریحان خورند

تا به گلزار حقایق پی برند

این طبیبان بدن دانشورند

بر سقام تو ز تو واقف ترند

مرده را از خانه بیرون می برند

کی درون سینه اش می پرورند

یوسفت را بین چه ارزان می خرند

بنده می گیرند و زندان می برند

چونکه ایشان مر شما را یاورند

غمگساران شفاعت گسترند

بر دکان در گور ازین مار اندرند

دیدگان و سینه ی زین زاورند

جمله اینها برده اند و چاکرند

تن به زیر بار فرمان اندرند