شد درخشان عکسی از نور قدم

رفت ظلمت تا به بیغول عدم

تا نشد بیگاه هنگام ندم

هان و هان بر رخش همت زن قدم

بلکه دارد از وجود خود ندم

هی عدم هی هی عدم هی هی عدم

می گریزد تا ابد او از عدم

می گذارد جانب هستی قدم

پرده از رخ برفکن یک نیمدم

تا نبیند کس به عالم جز عدم

جلوه ای کرده است خورشید قدم

پرتوش افتاد بر دشت عدم

جملگی بودند از عهد قدم

منغمر در بحر ظلمات عدم

تب فزون می گشت او را دمبدم

او به پای توبه چسبید و ندم

از جمادی مردم و نامی شدم

مردم از نامی ز حیوان سر زدم

از جمادی مُردم و نامی شدم

از نما مردم به حیوان سر زدم

پس چه باشد عشق دریای عدم

در شکسته عقل را آنجا قدم

بی هویت نی وجود و نی عدم

بی هویت نی حدوث و نی قِدَم

مرحبا زین نیستی و زین عدم

که بود جذاب هستی دمبدم

منشاء امر حدوث است و قدم

نسبتش هم با وجود و هم عدم

چون به مکه رفتم وباز آمدم

بار دیگر وارد آن ده شدم

نه نفر را میهمان نه شب شدم

چون نهم شب سوی خانه آمدم

زار ونالان وپشیمان آمدم

تابه کوفه وارد منزل شدم

سر به بالا کرد کای شاه قدم

حق عیسای مسیح پاک دم

کس بتنها سوی او ننهد قدم

که رود ز اول قدم سوی عدم

زد چو یونس از سرمستی قدم

ماهی اندر دم کشید او را به دم