زین خبر صبح نشاطش شام شد

ظلم پیشه کرد و بی‌آرام شد

هر که او را نفس سرکش رام شد

از خردمندان نیکو نام شد

وای مسکین که غرق وام شد!

هر دمی از غصه خون‌آشام شد

عاقبت آدم چو اندر دام شد

از قضا نادیده و ناکام شد

مر بیابان را مفازه نام شد

نام و رنگی عقلشان را دام شد

این چنین رنجوریی پیدام شد

جان من از رنج بی آرام شد

هر که او یک‌بار خود بدنام شد

خود نباید نام جست و خام شد

بادهٔ عشق ترا دل جام شد

پرتو روی ترا جان نام شد

زین سپس پیمان غم باید شکست

نوبت پیمانه، عهد جام شد

در شمار خاصگان مردود ماست

[...]

گاه جذب و گاه عشقش نام شد

گاه آغاز و گهی انجام شد

داد بادام دو چشمش نام شد

گل ثمر آورد و رخ گلفام شد

این بیان که طاقدیسش نام شد

مرغ دلها جمله اش در دام شد

قاتلا! زود آ که روزم شام شد

جان ملول از تنگنای دام شد

صبح امید از فراقت شام شد

کام وصل دوست، دشمن کام شد

چون قطار کوفه سوی شام شد

طرفه شوری ز ازدحام عام شد

دور گردون بس که دشمن کام شد

ماتم اسلام عید عام شد

صبح عیش آل هاشم شام شد

در مدینه رستخیز عام شد

صبح عمر کوته وی شام شد

از جهان آن نوجوان ناکام شد