آنکه میلش سوی لهوست و سماع

وجد و حالاتش نباشد جز خداع

هست بلبل عشق و رندی و سماع

شد هما فکر قناعت و انقطاع

یا مغنی قم فان العمر ضاع

لا یطیب العیش الا بالسماع

مطرب عمر این سراید در سماع

میروم ای عیش جویان الوداع

هر کرا باز است گوش هوش جان

میکند این نغمه از عمر استماع

هر که او زین نغمه باشد بهره‌ور

[...]

هردو با هم گشته سرگرم نزاع

تا که خور برداشت از گیتی شعاع

هرکه نزدیک من آید یک ذراع

من روان گردم سوی او باع باع

جمله کوه و دشت صحرا و قلاع

غول در غول و سباع اندر سباع

گشت پیدا چون نقط را اجتماع

خواه ختمش گو و خواهی انطباع

العیاذبالله از یکشب جماع

کم شود فردات غوغا و نزاع

آن دو را از ملک کشور شد نزاع

کی نزاعی بود اگر بود اتساع

چون نه او را کردی از کس انتزاع

بلکه خود کردیش از وهم اختوراع

هستی ای مسکین تو از جنس سباع

هم سباع و هم بهر مرزی مطاع

کای قوی افکن جوانمرد شجاع

در جوانمردی پر از جنس سباع

در نخستین مرحله زان انتفاع

گو چه داری ای برادر جز صداع

هم بود گر مکر و تلبیس و خداع

باشدت با دیو و شیطان اجتماع

تا بپرسم چیست ایشان را متاع

کلکمْ مَسْؤُولٌ کلکمْ قومٌ راع

مطرب عشق این زند وقت سماع

بندگی بند و خداوندی صداع

بدعتی در دین نمودم اختراع؟

یا ز دین برگشتم ای قوم رعاع؟

حمل رعنایی مکن کم کن نزاع

بر خروش ناله اهل سماع

مادر و بابش چه از آن اجتماع

یافتند از کودک خود اطلاع