کی رسد بر دامن وصل تو دست بوالهوس

بوالهوس را نیست بر دامان وصلت دسترس

زاهدا تا چند میلافی ز عشقش از گزاف

کی بود عرصه سیمرغ جولانگر مگس

در حقیقت عشق دارد سرفرازی از مجاز

[...]

نشئه می نغمه نی دیگران را خوش که بس

نفس ما را خون دل دمساز و افغان هم نفس

صد سوالت جز بدان کش کس... نیست

می نیاید یک جواب از هیچ سو وز هیچ کس

طایری کز بیضه در دام اوفتد ناید شگفت

[...]

بسته شد راه تفرج باغ را از پیش و پس

ناگوارا رامش بستان، خوشا رنج قفس

بر رخ آری بسته خوشتر بوستانی کاندر او

لاله و گل باز نشناسد کسی از خار و خس

دوده شمع است و آتش توده کاه است و باد

[...]

دل چو افغان برکشد پروا نمیدارد زکس

مرغ عاشق را نه بیم از بند باشد نه قفس

عشق چون در دل نشست اندیشه غفلت خطاست

رند کز می مست شد پروا ندارد از عسس

دیده را نبود نظر جز جانب منظور دل

[...]

نیست‌چون یک شاهد اندر بزم و هر سو بنگری

طرّهٔ پرتاب و گیسوی پریشانست و بس

کثرت اندر عکس نبود ناقص توحید اصل

این تکثر خود بر آن توحید برهان است و بس

عارفان را شرم امروزست مانع از گناه

کز خدا غایب نمی بینند خود را یک‌نفس‌

زاهدان را هست حال باده‌پیمایی جبان

کاو ننوشد شب شراب از بیم‌فردای عسس

در صف محشر که کس را نیست در دل فکر کس

یا علی آن دم به فریاد بلنداقبال رس

پاک یزدانا مینداز احتیاج ما به کس

هم مکن ما را رهین منت کس ز این سپس

می‌روم از خویش هر ساعت ز دنبال نفس

محمل ما را بود ساز شکست دل جرس

می‌توان امروز بودن فرش پای آفتاب

شب‌روان راه را چون سایه نبود بیم کس

تا نباشی رهنورد وادی دشت عدم

[...]

یک نگاه از چشم مخمورش تو را باشد هوس

عرض مطلب کن مباد افتد قبول ملتمس

دل کنون با سر خط درس تمنای ادب

کرده از باغ جمالش مشق گلچینی هوس

بوالهوس بگذر ز سودای خیال عشق او

[...]

گر بود گل پیش بلبل باغ بشمارد قفس

بی‌رخ لیلی نماید گل به مجنون خار و خس

نیست جز پیچ و خم زلف تو ما را دادرس

در گرفتاری بود آسایش عشاق بس

مملکت کشتی‌، حوادث بحر و استبداد خس

ناخدا عدلست و بس

جمله را خوشنودکردانید شه وز آن سپس

سه‌ری آن شاهان روان فرم‌رد از خ‌رد چندکس

این وطن در حالِ نَزع و خَصمَش اندر پیش و پس

وَهْ چه حالِ نَزع کاو را نیست بیش از یک نفس

داروی او اتحاد و همتِ ما هست و بس

لیک این فریادها را کی بود فریادرس