نه مهرت بود هموراه ندیمم

نه بویت بود همواره نسیمم

ولی‌نعمت ریاحین را نسیمم

ولیعهد شکر دُر یتیمم

لقای خالق الخلق قدیمم

که بسم الله الرحمن الرحیمم

ولیکن من خداوند کریمم

عیان صانع وحی رحیمم

تعالی مالک الملک قدیمم

که هم رحمان و هم حیّ و رحیمم

ابا تو اندر این خلوت ندیمم

نمیبینی که با تو هم مقیمم

بود اینجا که با ایشان مقیمم

وزایشان این زمان در خوف و بیمم

منم اللّه و رحمن و رحیمم

ابی صورت یقین حیّ قدیمم

تعالی مالک الملک قدیمم

که بسم اللّه رحمن و رحیمم

من بندهٔ حضرتِ کریمم

پروردهٔ نعمتِ قدیمم

دل من مست گشت و در بیمم

که: بدانند حال ازین نیمم

بیا بردار بند زر ز سیمم

که نبود از جنون من بعد بیمم

هردم غمی آید ز حریفان لئیمم

گویی به دبستان جهان، طفل یتیمم

آن گلبن فیضم که ز شادابی فطرت

در جوش بود مغز جهانی ز شمیمم

در فکر همه فیض، چو گفتار رسولم

[...]

از عزت و خواری نه امید است نه بیمم

من‌گوهر غلتان خودم اشک یتیمم

دل نیست بساطی که فضولی رسد آنجا

طور ادبم سرمهٔ آوازکلیمم

هرچند سر و برک متاع دگرم نیست

[...]

شکوه فقر ملک بی‌نیازی‌ کرد تسلیمم

به اقبالی‌ که دل برخاست از دنیا به تعظیمم

بلندی سرکش است از طینتم چون آبله اما

ادب روزی دو زیر پا نشستن‌ کرد تعلیمم

اگر دامن نمی‌افشاندم از پس مانده‌ها بودم

[...]

مهمان طفیلی کریمم

پروردهٔ نعمت قدیمم

المنة لله که به کوی تو مقیمم

هر دم رسد از حلقه ی زلف تو نسیمم

ای خاک درت جنّت و فردوس نعیمم

در بارگهت چون سگ اصحاب رقیمم

من اولی در خیایم گر رحیمم

گنه‌بخش و خطاپوش و کریمم

نباشد جز حساب غم به جدول خط تقویمم

که مجنون در دبستان جنون دادست تعلیمم

شمارم نقد امروز از کمال فرصت فردا

چو ماه نو بود در مسند تاریخ تقدیمم

بسی لاف محبت می‌زدم در سلک عشاقش

[...]

تو ای دل تا نشینی در کنارم

ز تشریف شهان خوشتر گلیمم

درون سینه ام باشی پس از مرگ؟

من از دست تو در امید و بیمم