چو من رفتم یکی شب نارمیدی

چو مرغی از سرایم برپریدی

تو در گیتی جز او دلبر ندیدی

ازیرا بر بتانش برگزیدی

اگر سیریت نامد زانگه دیدی

نه من گفتم سخن نه تو شنیدی

ز مهر ویس چندان رنج دیدی

کنون بنگر که از وی چه شنیدی

بجز مهر و وفا از من چه دیدی

که یکباره دل از مهرم بریدی

ز من بینی همین غم کز تو دیدم

چشی از من همین کز تو چشیدم

به گیتی هر که نام من شنیدی

به زشتی پوستین بر من دریدی

نوند کام من چندان دویدی

کجا اندیشها در وی رسیدی

همانا جانم از تن برپریدی

اگر با تو چنین روزی بدیدی

مرو را گفت مشکینا تو دیدی

ز رامین بی وفاتر یا شنیدی

من آن بودم به پاکی کم تو دیدی

به خوبی از جهانم برگزیدی

خیالم گر به خواب اندر بدیدی

گمان بردی که بر شاهی رسیدی

فرامش کردی آن نیکی که دیدی

ز من وز شه به هر کامی رسیدی

اگر مرگ من آنگه در رسیدی

مگر چشمم چنین روزی ندیدی

چو او را با دگر کسها ندیدی

ز نادانی هوای او گزیدی

مرا در موی سر آمد سفیدی

هنوز اندر دلم نامد نویدی

دلش هرگه ازو پندی شنیدی

چو مرغ سربریده برتپیدی

به دایه گفت هرگز مهر دیدی

چو مهر من به گیتی یا شنیدی

ترا آخر چنان سازد که دیدی

تو خود دانی چه سختیها کشیدی

نیاز من به روی خود بدیدی

درفش بی نیازی برکشیدی