سواران ترکان بسی دیده‌ام

عنان پیچ زین‌گونه نشنیده‌ام

کجا چون شب تیره من دیده‌ام

ز پیر و جوان نیز نشنیده‌ام

چنین داد پاسخ که نشنیده‌ام

چنین نام هرگز نپرسیده‌ام

من آورد رستم بسی دیده‌ام

ز جنگ‌آوران نیز بشنیده‌ام

چنین اژدها من بسی دیده‌ام

که از رزم او سر نپیچیده‌ام

نه از من که نر اژدها دیده‌ام

گر آواز آن گرگ بشنیده‌ام

سرافراز گردان بسی دیده‌ام

سواری بدین گونه نشنیده‌ام

سکندر بدو گفت نشنیده‌ام

نه کس را ز شاهان چنین دیده‌ام

کزیشان جز از نام نشنیده‌ام

نه در نامهٔ خسروان دیده‌ام

سواری چنین کز شما دیده‌ام

ز کنداوران هیچ نشنیده‌ام

چنین درد و سختی بسی دیده‌ام

که روزی ز شادی نپرسیده‌ام

که من دستبرد ورا دیده‌ام

ز کار آگهان نیز بشنیده‌ام

گر آنست رستم که من دیده‌ام

بسی از نبردش بپیچیده‌ام

برهمن ز کس گفت نشنیده ام

من اش همچنان استخوان دیده ام

ز نیروی یزدان نپیچیده ام

چنین رزم من بی شمر دیده ام

بدو گفت خوابی عجیب دیده ام

کزآن گونه خوابی نه بشنیده ام

شاها بدیده‌ای که دلم را خدای داد

در دیدهٔ تو معنی نیکو بدیده‌ام

چون کردگار ذات شریفت بیافرید

گفت ای کسی که بر دو جهانت گزیده‌ام

راضی بدان نیم که به غیری نگه کنی

[...]

یک نظر دوش از شکنج زلف او دزدیده‌ام

زیر هر تار صد شکنجی جهان جان دیده‌ام

دوش از آن سودا که جانم ز آن میان گوئی کجاست

مرغ و ماهی آرمید و من نیارامیده‌ام

بی‌میانجی زبان و زحمت گوش آن زمان

[...]

از گلستان وصل نسیمی شنیده‌ام

دامن گرفته بر اثر آن دویده‌ام

بی‌بدرقه به کوی وصالش گذشته‌ام

بی‌واسطه به حضرت خاصش رسیده‌ام

اینجا گذاشته پر و بالی که داشته

[...]

ترسم ز رسن‌، که مار دیده‌م

چه مار‌! که اژدها گزیده‌م