ای همت صد هزار کس در پی تو

وی رنگ گل و بوی گلاب از خوی تو

ای تعبیه جان عاشقان در پی تو

ای من سر خویش کشته‌ام در پی تو

زهی خلق در لشکر آلای او

فلک پست با قدر والای تو

زمانه بریده ، جهان دوخته

لباس معالی ببالای تو

مزین شده گردن و گوش فضل

[...]

ای گشته کار خلق مفوض برای تو

اقبال آفریده شده از برای تو

ماوی گه اکابر عالم بکوی تو

منزلگه افاضل گیتی سرای تو

بهرامشاه را اکرا بود مرد حرب(!)

[...]

ای فلک مرکب عماریی تو

اشک ما کی کشد سماری تو

ای مرا بیشه دوستداری تو

همه امید من بیاری تو

در زمانه همی زنند مثل

از لطیفی و بردباری تو

گر مرا خوار داشتی شاید

[...]

اگر داری سر علم علی تو

مرو بیرون ز گفتار نبی تو

خیالی دیدی و حیران شدی تو

چنین در عشق سرگردان شوی تو

یکی هستی و در یکی یکی تو

مثال قطرهٔ در قلزمی تو

نبایست آمدن چون آمدی تو

سزد گر قول بابا بشنوی تو

چو راهی می ندانی همچو وی تو

مخور مانند وی این جام می تو

بدانی اِرْجِعی گر مؤمنی تو

ز حق اینجایگه مینشنوی تو

چویکتا گردی از عین دوئی تو

همه حق بینی و حق بشنوی تو

اگر کشته شوی چون مرتضی تو

شوی بیشک حقیقت کل خدا تو

تو اصل از یار داری لیک بی تو

کنون اینجا مکن در خود منی تو

طوطی جان طالب معنی تو

تا ابد طوبی له از طوبی تو

دل‌برا در آرزویِ رویِ شهر آرایِ تو

عمر من بگذشت و من نگذشتم از سودایِ تو

گر مرا آن دست رس باشد که بادِ صبح را

دامنت بگرفتمی افتادمی در پایِ تو

بر گذرگاهِ تو می‌خواهم که در خاکم نهند

[...]

ای خرد مست لعل چون می تو

ما ز آزاده ابروی خوی تو

می مرا ده که لب به گوش برم

بس که مستم ز لعل چون می تو

چون کنی وعده، باز گویی «کی »

[...]

ای داده گلابرا خجالت خوی تو

مستم ز هوای لب همچون می تو

حقا که گرم دست دهد پی کنمش

جز سایه کسی را که بود در پی تو

نتابد به نیروی بازوی تو

به خاک اندر آید به یزدی تو

گر به چمن بگذرد قامت رعنای تو

سرو بدان سرکشی بوسه دهد پای تو

گل به چنان رنگ و بو زرد شد از روی تو

مه به چنان روشنی تیره شد از رأی تو

گر به تو یک کنج چشم نیم اشارت کنی

[...]