یکایک آنچه کردی پیشت آیاد

به جابی کت نیاید کس به فریاد

کنون از گذشته نیاریم یاد

که هر چیز نگذشت آن گشت یاد

بهر آن تا کند درین بنیاد

چون رفو بیند از رفوگر یاد

از لابه‌گری که را کنم یاد؟

تا پیش من آردش به فریاد

می‌کرد ز بهر شوی فریاد

وآورده نهفته دوست را یاد

نه چندان ریخت اشک و کرد فریاد

که آن هرگز کسی را خود بوَد یاد

چو درمانیم برداریم فریاد

بلا چون رفت بگذرایمش از یاد

چو کردی یاد آن نارفته از یاد

برو می‌اوفتادی بانگ و فریاد

آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد

از عشق تو می نایدم از عشقم یاد

اسباب و علل پیش من آمد همه باد

بر بحر کجا بود ز کهگل بنیاد

چون که آن روزگارش آید یاد

از غم فوت آن کند فریاد

کنون سوگند فردی می‌کنم یاد

که گیتی جفت جفت افگند بنیاد

ز دست حورزاد آمد به فریاد

که با او کرده‌ای از دیگری یاد

در این ده روز عمر سست بنیاد

میاور تا توان جز خرمی یاد

آمد ز جمال لیلی اش یاد

برداشت ز داغ شوق فریاد

آن کرده وداع خانه بنیاد

وین کرده ز بیم هجر فریاد

اگر کردی به کوه از درد بنیاد

ز دردش کوه می آمد به فریاد

جهان تا کرد نقش دهر بنیاد

ندارد هیچ کس زین عاشقی یاد

کرد از سر درد ناله بنیاد

کز یاری نادرست فریاد

ز روی درد افغان کرد بنیاد

که فریاد از دل پر درد فریاد

نه بلبل در قفس باشد ز صیاد

که از فریاد خود باشد به فریاد