گم شد دل خاقانی و جان بر دو یکی است

وز غدر فلک خلاص را هم به شک است

هر مائده‌ای که دست‌ساز فلک است

یا بی‌نمک است یا سراسر نمک است

من ندانم که اندرین چه شک است

که دو در اصل خود دو بار یک است

عشق در طینت دلها نمک است

شور عاشق رسما تا سمک است

پر پر از عشق به بال ملکی

که اولی اجنحه وصف ملک است

نقد قلب و سرة عالم را

[...]

ناله من ز خست شرکاست

تن چو نالم، ز شر ایشان کاست

ای پری وش نمک حسن تو رشک ملک است

حسن لیلی صفتان چاشنیی زین نمک است

دهنت نیست یقین، در شکم از وی میان

گر گمانی است درین است در آن خود چه شک است

چون بپوشم غم خود راز تو کان غمزه شوخ

[...]

ز کعبتین دو چشم تو، ته نما دو یک است

به سنگ تفرقه‌اش لیک احتیاج تک است

کان راه نه ریب در او نه شک است

و آن نان نه شور و نه بی‌نمک است

نه انجم است که زینت فروز نه فلک است

که بر صحیفه افلاک، نقطه های شک است

تغافلی که به حال کسی بود مخصوص

هزار بار به از التفات مشترک است

حریف ناله نه ای، در گذر ز صحبت من

[...]

بهار شوخی او جشن تازه فلک است

شراب خوش مزه است و کباب (خوش نمک) است

ز یمن همت احباب مطلبی داریم

که گر به هیچ نسنجد (دو) صد هزار یک است

به حال ما نزند خنده گر کسی داند

[...]

دل از غبارِ نفس زخمِ خفته در نمک است

ز موجِ پیرهن این محیط پر خسک است

بهارِ رنگِ جهان جلوهٔ خزان دارد

بقم درین چمن حادثاتِ اسپرک است

ز اهلِ صومعه اکراه نیست مستان را

[...]

این دو گر در هلاک، مشترک است

لیک آسوده، هر یکی ز یک است

ترا فتح تهران نه در این شک است

که موقوف بر فتح ایوانک است

کان راه نه ریب درو نه شک است

وان نان نه شور و نه بی نمک است

نه ز توحید بل ز شرک و شک است

که به نزد تو دین و کفر یک است

قابل‌ شاه ارمغان کوچک‌ است‌

کو به‌ قیمت‌ بیش‌ و در وزن اندک است‌

ترک جان هم‌ از شروط ره یک‌ است‌

داند این‌ را هر که‌ در ره سالک‌ است‌

بل‌ تعیّن‌ در ظهورش هالک‌ است‌

او چو خورشید و تعیّن‌ کرمک‌ است‌

نور و ظلمت‌ را وجود ارچه‌ یک‌ است‌

در دو رتبه‌ واقع‌اند این‌ بی‌شک‌ است‌

یا موحد ای اخی‌ یا مشرک است‌

نیست‌ دیگر ثالث‌ این‌ هم‌ بی‌شک‌ است‌

کوشش‌ عاشق‌ چو ذرّه اندک است‌

جذب‌ معشوق آفتاب‌ سالک‌ است‌